Ook op die bizar warme dagen was ik van de zomer natuurlijk op de sportschool te vinden. En warm, dat was het daar wel.
Op deze vroege ochtend waren zij en ik de enigen in de kleedkamer. Ik zie haar vaak, zeker drie keer per week. Ze wringt zichzelf altijd in een te strakke legging, wat meestal meer op een marteling lijkt.
Ik doorbrak de serene rust (en de crematiemuziek die altijd in de kleedkamer wordt afgespeeld) met mijn zoetgevooisde harde stemgeluid: 'Goedemorgen, nou je hebt met deze temperaturen geen warming up nodig! Ik zou toch zweren dat ik gisteren Frodo zag staan op een crosstrainer, met de ring in zijn handen, klaar om hem te vernietigen’.
Een flauw glimlachje omlijstte haar gezicht. 'Ja het is inderdaad erg warm'. We vervolgden ons gesprek, en uiteindelijk kwamen we op vrouwen die helemaal volgeplamuurd compleet met nepwimpers en smokey eyes hun uurtje fitness volbrengen, zonder er erna uit te zien als een pandabeer in de overgang. Ik schaamde me voor de gedachte dat ik er ook wel uit zou willen zien als een Perfect Pancake.
'Nee'. Zei ze. 'Je komt hier niet om mooi te zijn. Ik zie er niet uit als zo'n fotomodel. En dat zal ik nooit worden ook. Nee, dat zeker niet'. Ze liet haar hoofd zakken en een diepe zucht ontsnapte uit haar grote lichaam.
Ik hoefde haar vast niet te vertellen dat ze waarschijnlijk veel te veel woog, een te hoog vetpercentage had en al helemaal geen spiertoning. In fitnesstermen spreken ze wel eens over een muffin top. Zij had een muffinfabriek. Waar ik bij mezelf kon spreken over noeste spierbundels, had zij noeste vetbundels.
Maar ik zag het niet.
Ik zag een hele mooie, authentieke en sterke vrouw, met een enorme hoeveelheid doorzettingsvermogen. Ik heb zeer veel respect voor mensen die sporten om iets aan hun figuur en conditie te doen, en helemaal als ze door hun figuur 'afwijken' van de standaard. Want wat is standaard eigenlijk?
'Nou. Ik vind je een mooie, krachtige vrouw. En dat meen ik. Sport ze'. Haar hoofd kwam langzaam omhoog. Er ontstond een lichte twinkeling in haar ogen. Verbouwereerd bleef ze op het bankje zitten, in een zichtbare mengeling van trots en verbazing.
Later zag ik haar staan op de crosstrainer, naast Frodo. Aan de andere kant stond een Perfect Pancake. Ze liet haar hoofd weer hangen, en ik kon voelen wat ze voelde. De onzekerheid, de schaamte, de minderwaardigheid. En dat vanwege zo'n stickfigure, die misschien wel net zo onzeker is. Onze blikken kruisten elkaar, en ik glimlachte, terwijl ik het zweet van mijn gezicht veegde. Zweet, wat ik bij de Perfect Pancake niet kon ontdekken. Het was een rare, ongemakkelijke sandwich. Frodo, de Muffinfabriek en de Perfect Pancake.
Ze lachte. En ze was mooi. De Perfect Pancake ook trouwens. En Frodo had eczeem in zijn nek.
Geconcentreerd. Focus. Ik was bezig met mijn favoriete oefening, de dumbbell shoulder press. Mijn deltoids waren al lekker aan het verzuren. Ik keek naar mezelf in de spiegel, en mijn lange haren hingen als natte sliertjes langs mijn gezicht. Mijn mood-swing-ader klopte vrolijk op mijn voorhoofd, waar het zweet overheen liep. Vers zweet. Een rood hoofd. Perfect Pancakes hebben dat niet. Hun gezicht blijft altijd dezelfde kleur en zweetloos. Hun haren blijven droog. Ze drijven door de fitness op hun wolkje van parfum. Ze zien er prachtig, bijna onwerkelijk uit. Als Disney prinsessen met dumbbells. Nou, ik niet. Ik zag er niet uit als Elsa of Cinderella. Ik zag eruit als Smeagol. Smeagol met een panterprint legging, knalroze schoenen en Hello Kitty sokken. Er zweefde een Disney prinses voorbij en een licht walmpje Jean Paul Gaultier Madame bereikte mijn neus. Het vermengde zich met mijn lichaamsgeur, Smeagol no 5. Ik liet mijn hoofd zakken. Ik kon wel janken.
Tot er iets opdoemde. Een Schaduw. Ik was direct alert, de adrenaline jaagde door mijn lichaam.
Hij beende geluidloos naar me toe, met grote passen. Hij ademde zwaar, de trillingen van zijn neusvleugels veroorzaakten een verfrissend windje. Best aangenaam wel, met deze temperaturen.
De Porno-Ork*. Zonder geluid was hij een stuk minder eng.
'Fijne oefening is dat he?'
Ik durfde hem niet aan te kijken, my precious. Hij zou me vast lelijk vinden, en me met zijn grote armen in Mount Doom werpen, samen met de dumbbells, en mijn Hello Kitty sokken.
'Ja, zeker, ze zullen straks wel goed branden'. Ik wilde er nog achteraan zeggen dat ik het over mijn schouders had, en niet over mijn Hello Kitty sokken in Mount Doom.
'Je voert de oefening keurig uit. Je bent echt al mooi gespierd aan het worden. Leuke sokken trouwens!' Zo snel als hij was opgedoemd, was hij alweer verdwenen tussen de Misty Mountains van zweetcondens en crosstrainers.
Ik, Smeagol, kreeg een compliment van de Porno-Ork, die inmiddels alweer op het bankdrukbankje lag.
Ik was verbouwereerd. Ik lachte. Ik bevond mij in een mengeling van trots en verbazing. En ik voelde me mooi.
*De Porno Ork is een grote (meestal mannelijke) bodybuilder die zich kenmerkt door de oerkreten die tijdens het uitvoeren van de oefeningen uit zijn lichaam ontsnappen, de talloze kloppende aders over zijn huid, al dan niet vergezeld door ophitsende Ork vriendjes.
No Comments.