(Kerstverhaal 2021)

'Hoi Claudia, hoe gaat het met je?’ Een berichtje van mijn tante. Het sociaal wenselijke antwoord zou ‘goed’ zijn. Ik wil immers niet dat mijn dierbaren zich zorgen om mij maken. 

Een vroege vogel, dat ben ik. Normaal gesproken een Phoenix, de laatste tijd eerder een kaalgeplukte kaketoe met stemmingswisselingen. Ook vandaag ga ik -ondanks de aanhoudende mentale moeheid- weer compleet in een zwarte outfit op pad om een rondje te gaan hardlopen. Zo zwart als mijn koffie. Zo zwart als mijn ziel. 

Al vrij snel voel ik dat het niet gaat zoals anders. Ik loop te geeuwen en struikel van vermoeidheid bijna over mijn eigen voeten. Die nieuwe tenensokken zijn kennelijk geen succes. 

Als een manische Donald Duck struikel ik verder richting het centrum. Ondertussen scroll ik in mijn ‘powersongs’ naar de liedjes die me een boost (zonder -er) kunnen geven. Gezellige titels als Life is a bitch, Total Annihilation, Fuck on Cocain en Dance with the Devil passeren de revue. Die laatste is mijn favoriet. Ik druk op het + knopje van het volume in de hoop dat ik een energieboost (nogmaals zonder -er) krijg.  

‘Six centuries ago, the last visitor from earth entered my world’ 

Ik vind het altijd leuk om in de decembermaand in het centrum te zijn. De kerstversieringen kunnen niet kitscherig genoeg zijn en alle kleuren lichtjes twinkelen mij tegemoet. Er wordt overal kerstmuziek gedraaid en de geur van versgebakken oliebollen en churros veroorzaakt een klein orgasme in menig neus. Ik voel de energie, de positieve energie van alle ondernemers die dit samen doen. Samen ondernemen, klanten blij maken met service en prachtig ingepakte cadeautjes en warmte en gezelligheid creëren op de werkvloer. Met een glimlach gooien ze hun winkels open. 

‘The gates are open’

Vandaag niet. De winkelstraat is leeg. Er twinkelt niets. Links en rechts zie ik wel de vrolijk versierde etalages, maar deze contrasteren met alle waarschuwingsborden op de deuren. ‘Click en collect’. ‘Houd afstand’. ‘Maximaal 2 personen in de winkel’. ‘Mondkapje verplicht’. 'Winkelmandje verplicht'. 'Desinfecteer uw handen'. ‘Scan hier uw QR’. 

Zonder dat ik het door heb, sta ik stil. Ik sta letterlijk aan de grond genageld. Al deze teksten verzamelen zich boven mij als twee grote Dementors en zuigen alle energie uit mijn lichaam. Net nu ik besloot om een keer mijn toverstok niet mee te nemen, heb ik hem nodig. Ik voel de tranen opkomen in mijn ogen en kan me nog net staande houden. Ik hoor een keiharde gil en ben bang dat deze uit mijn diepste kern komt. Op de achtergrond hoor ik the Devil.

‘Pain, anger, hate, fear, chaos, darkness, evil, hell’

En even is alles zwart. Alles is stil. Geurloos. Gevoelloos. Doelloos. Kennelijk hebben the Devils een samenwerkingsverband gesloten met de Dementors en is er afgesproken om mijn energieboost direct 1-op-1 door te verkopen aan de Dementors, wellicht zelfs in een best deal met mijn zwarte ziel erbij. Is er in ieder geval 1 ondernemer die vandaag nog iets aan mij verdient. 

En dan voel ik ineens een klein vonkje diep van binnen. Subtiel en toch aanwezig. Het vonkje verspreidt zich via iedere cel en iedere vezel door mijn hele lichaam en de Aragorn in mij schreeuwt vol passie: ‘But it is not this day! This day we fight!’ En the Devils antwoorden:

‘Pick up your weapons and fight. Fight. Fight. And dance with the devil.

De kracht in mij explodeert en de Phoenix herrijst. Om mij heen verschijnt een felblauw schild van energieke passie, dynamiek en de geur van tenensokken, ondoordringbaar voor de Dementors. Al snel komen 2 ronde BOA mannetjes aanwaggeld om mij te bekeuren voor het verstoren van de openbare orde. Ik wijs ze op mijn rechten en attendeer ze daarna op de twee Dementors die nog steeds boven me hangen. Daar zijn ze wel even zoet mee. Vandaag gratis parkeren in Goes. 

Dansend ren ik verder, en ik hervind mijn lekkere tempo. De donkerheid is verdwenen, de energie is terug en wat ruik ik daar? Mijn neusvleugels beginnen heftig te vibreren en geven een seintje door aan mijn bovenkamer. Zonder dat ik het door heb, word ik door mijn neus door de steegjes geleid. Zigzaggend ren ik achter mijn neus aan en ik beland uiteindelijk bij de oliebollen- en churros winkel. De beste van Zeeland volgens de test. Ik stop even om deze heerlijke geur helemaal in me op te nemen. 

Ik kijk naar beneden en zie de sticker op de straat. ‘Houd minimaal 20 oliebollen afstand’. 

‘Hoi tante. Het gaat niet zoals ik zou wensen, maar ik ben gezond. Ik heb een dak boven mijn hoofd, ik heb te eten en te drinken en mijn dierbaren zijn gezond en veilig. De situatie zoals die is kan ik niet veranderen. Ik focus me op de mooie dingen die er zijn en de leuke dingen die ik wel kan doen. En dat zijn er stiekem best veel.’

Fijne kerstmis 2021. Focus op al het goede* in je leven.

*cupcake bonbons zijn goed. Na een aanval door Dementors moet je toch altijd chocolade eten?